سلام

من علیرضا پیر هستم
همیشه وابستگی عجیبی به نوشتم داشتم و البته هنوزم دارم. قدیما یه وبلاگ داشتم که تا چند سال توش مینوشتم ولی یه روزی تعطیلش کردم چون چون از یه جایی به بعد احساس کردم به دنیام نزدیک نیست.

اینجا رو دوباره باز کردم و همیشه سعی میکنم خودم باشم؛ فارغ از اینکه خوشحال یا ناراحت باشم احساس و تجربه هام رو بدون سانسور مینویسم. راستی دی نوشت دوتا معنی داره. اول از همه به معنی ( Day ) روز نوشت های من هست و غیر از اون؛ ماه تولدم هم هست 🙂

از خوردن یه کاپ قهوه توی یه کافه توی مرکز شهر بگیر تا تجربه های شیرین و تلخ روزمره هام؛ همه شون اینجا جمع شدن.

ممنون که بدون قضاوت میخونین و البته نظرتون رو باهام به اشتراک میگذارین 🙂