کاش میشد با خدا حرف زد

سلام
من همیشه یه آرزو توی دلم دارم که هیچوقتم نگفتمش جایی.
میگم کاش میشد با خدا حرف زد.
حرف که میزنیم هممون.
منظورم اینه که ای کاش میشد تلفنی باهاش حرف زد یا مثلا باهاش چت کرد:)
یه موقع فکر نکنید عقلم رو از دست دادم هااا. نه!
خب من همیشه باهاش حرف میزنم ؛ توی دلم ؛ خیلی ام حرف میزنم.
ولی بعضی وقتا از حجم افکار نا امید کننده ؛ آرزو میکردم که ای کاش صداش رو میشنیدم؛ یعنی باهاش مکالمه میکردم و اونم جواب میداد بهم.
البته همین الان ش هم که توی دلم حرف میزنم باهاش جوابم رو میده ها.. خیلی ام زود جوابم رو میده ( واقعا راست میگم )
من خدا رو توی زندگیم احساس میکنم و حقیقتا دوستش دارم. به قول عمو رضا ( رضا صادقی ) ؛ لبخند خدا رو احساس میکنم توی زندگیم چون پناهی جز اون ندارم ولی خب بعضی وقتا که خیلی به هم ریخته میشم آرزو میکردم که کاش صداش رو هم میشنیدم؛ یا مثلا توی واتس اپ میشد باهاش چت کنم و بلافاصله جوابش رو بشنوم.
ما آدما ؛ زمونه بدی درست کردیم. به حال همدیگه رحم نمیکنیم ..
عشق نداریم دیگه. خودمو میگمااا.. هممون شدیم مثل یه آدم آهنی شرطی .. یه آدم آهنی که روی چندتا منطق ایستاده !
خب آدم خسته میشه از حجم بعضی از نامردی ها ( یا نامردمی ها )
به هر حال امشب تو اتوبان بودم و در حین رانندگی دوباره یاد این آرزوم افتادم. گفتم بیام اینجا بنویسم ش.
فعلا همین